Wie de kous past...

Vandaag was het zover, deze vrijdag mocht ik naar Amsterdam voor een dubbele kanteltafel-test.
Ik ben er redelijk aan gewend om onderzoeken te doen, en in Amsterdam ga ik regelmatig op de behandel bank voor wetenschappelijk onderzoek. Dat houd in dat er allerlei dingen worden bekeken en getest zonder dat het mij nu direct wat oplevert naast een handje vol nieuwe kennis. Qua bewijslast naar het UW..V en andere doctoren en instanties komen we er voor nu niet mee verder, dat komt allemaal pas later wanneer half deskundig Nederland zich erover gebogen heeft. En dat zal hoogstwaarschijnlijk enkele jaren in beslag gaan nemen.

Maar fijn, vandaag zouden we gaan testen wat compressie op mijn benen doet met mijn bloeddoorstroming,  bloeddruk en wat het voor invloed heeft op dat ene belangrijke kloppende hartje van mij. En dat is best wel spannend. Geen kleffe natte handjes, maar wel een gezonde dosis spanning en vooral nieuwsgierigheid.

Voor de mensen die nog niet weten wat een kanteltafel test inhoud, een kanteltafel is een tafel waaraan je vastgebonden word. Na een meting liggend word je rechtop gezet in een staande houding, deze handeling word verricht zonder dat je lichaam in beweging is. Hierdoor is goed te zien wat het hart in zo'n situatie doet en wat hiervan het gevolg is bij de doorstroming door het lichaam.

En wat blijkt tijdens de test, zowel liggend als staan slaat mijn hart regelmatig over. Dit was op zowel de echo als op de hartslagmeter goed te zien. Dit is niet iets nieuws, maar de overslagen leken vandaag wel minder te zijn als een jaar geleden en dat nieuws is altijd fijn nieuws.

De test werd voor de tweede keer herhaalt met sportcompressiesokken aan. Liggend voelde ik mij goed en staand voelde ik mij ook best oké. Geen overslagen en een nette bloeddruk. De uitslagen zijn nog niet uitgerekend, maar wel hebben we beiden gezien en gemerkt dat mijn lichaam beter functioneert wanneer de bloeddruk constant is en het bloed zich niet in mijn benen ophoopt. Zodat het na even staan en/of lopen niet zwart voor mijn ogen word, ik gewoon mijn gehoor behoud, niet duizelig word en mij een stuk beter voel. Wat inhoud dat ik minder vaak met mijn benen horizontaal moet, en dat kan in verschillende situaties een stuk prettiger zijn.

Bij de gedachte aan vleeskleurige steunkoussen en elke dag tobben met de wel bekende groene-aantrek-kousjes gaan mijn gedachten al snel terug naar mijn tijd in de zorg. Peentjes zweten in de badkamer en huidkleurige panty's erover aan, no hard feelings, maar daar voel ik mij nog een beetje te jong voor.
Maar, de steunkoussen schijnen nog te strak te zitten en compressie kousen schijnen te werken, de sport versie wel te verstaan. En die mensen in de sportwereld zijn zo dom nog niet en beginnen wat verstand van mode te krijgen. Dus zal ik vanaf volgende week de show stelen in mijn ultra moderne knal roze compressie sokken. Want wie de kous past, trekt hem aan! Passen ze niet mooi bij mijn roze wolk? ;-)

Ik ben nummer 5 in Nederland die dit mag gaan testen en waarbij blijkt dat ze nodig zijn. Ik zal dus zeker nog bloggen over het verloop en over mijn ervaringen. Ik denk namelijk dat dit voor vele een uitkomst zal zijn. Het is nog even de vraag of ze vergoed gaan worden, dat weet ik ook binnenkort!
En daarnaast ben ik ook heel erg benieuwd naar jullie ervaringen, als iemand er toevallig achter is gekomen dat het werkt, iemand die het met zwemmen merkt of ook de kousen aangemeten heeft gekregen. Let me know! =)