Vandaag is.. Rood!

Rood in september
Nederland kleurt rood op 29 september. Het is de dag van je belangrijkste orgaan, je hart! 

Het orgaan wat leven in je lichaam pompt. Een spier waarbij je er vanuit gaat dat hij dag en nacht werkt voor je.
Een gegeven wat voor velen onder ons helaas niet zo vanzelfsprekend is. Het doet mij goed dat Nederland hier eens bij stilstaat.
Hart en vaat ziekten zijn namelijk nog steeds doodoorzaak nummer een!

Het ritme van mijn hart
De laatste jaren ben ik mij bewuster geworden van mijn hartslag. Ik voelde mijn hart wel vaker onregelmatig, te hard of in een compleet ander ritme kloppen en op de een of andere manier werd dat normaal. Nadat ik verder de medische jungle in liep werd mij steeds meer duidelijk. Met verschillende meters werd mijn hartslag gemonitord tijdens diverse oefeningen in de sportschool, bij artsen en later thuis met dagelijkse activiteiten. Hierdoor leerde ik dat sommige kloppingen niet binnen het kader van normaal thuishoort en mijn hart ook regelmatig een steekje laat vallen. Dan slaat mijn hart een hartslag over.
Door deze onderzoeken heb ik mijn eigen hart leren kennen en weet ik wat ik moet doen om hem in een rustig tempo te laten kloppen. 

Een bijzondere kennismaking 
Naast het meten van mijn hartslag heb ik ook op verschillende ECG's (hartfilmpjes) mijn hartslag op papier zien verschijnen. De meest bijzondere kennismaking van allemaal was toch wel een echo van mijn hart.
-Je licht op een behandeltafel van de arts, je krijgt een kwak koude gel op je lijf, vervolgens hoor je jou hartslag en... daar verschijnt hij dan! Op een monitor, mijn eigen kloppende hartje-. En we hebben het allemaal gezien, hoe zuurstofarm bloed mijn hart binnen komt, hoe hij pompt, hoe hij een slag overslaat en hoe hij het zuurstofrijke bloed mijn lichaam in laat stromen. En een lek, en hele kleine lek.
Ik ben geen hartpatiënt en de kleine imperfecties van mijn hart maken mij geen hartpatiënt, ze komen vast voort vanuit het ME labeltje. Er gaat iets mis in de aansturing. En dat maakt mij geen hartpatiënt, een label die ik godzijdank niet opgeplakt krijg!

Dress Red Day!

Vandaag sta ik stil bij iedereen die een mooi maar imperfect hartje in zijn lichaam heeft kloppen. Bij de baby's, de peuters, de kleuters, de kinderen, de pubers, de jongvolwassenen ook in deze leeftijdscategorieën zien we teveel hartfalen voorkomen. Net als bij volwassenen en de ouderen. Allemaal willen we van het leven genieten, en het leven begint bij de eerste slagen van je hart. Het moet dus niet kunnen dat je hart je ook de mooie dingen van het leven ontneemt! 

Ook in het rood voor...

Maar ook de artsen mogen vandaag niet vergeten worden. En daarbij mijn cardioloog in het bijzonder. Hij zocht als enige verder, hij keek verder dan de standaard ECG die gemaakt word wanneer iemand aanklopt bij de huisarts. -Ik werd toen naar huis gestuurd met het bericht: je hart is nog te klein voor je lichaam, het moet daarom harder werken, maar dat komt goed als je verder groei. En zo stuurden ze mij als puber al naar huis. Zonder vervolgafspraak stond ik weer buiten-. 
Prof. F.C. Visser bleef doorzoeken en.. we vonden! Leuker word het er niet op, maar dingen over je lichaam weten maakt het zoveel makkelijker en leefbaarder! De (h)erkenning van je klachten maken je dagen al zoveel lichter. En dat verdient een momentje waarop we bij zulke speciale mensen stilstaan. 

En daarom draag ik rood vandaag!