Verbonden met de wereld

Wat een mijlpaal! Afgelopen weekend tikte mijn bezoekersteller de 40.000 aan.
WOOOOOW! SUPERRRRRRRRRRR! TE GEK!
Onwijs bedankt lieve lezers. Het maakt mij dol gelukkig en ik vind het hart verwarmend!
Redenen genoeg voor een nieuwe blog.

Verbonden met de wereld
Dit gevoel roept het bij mij op als ik mij besef hoe vaak mijn woorden door mensen zijn gelezen. In mijn statistieken kan ik zien waar de lezers vandaan komen, en deze blijken niet alleen uit Nederland te komen. De gedachten dat ik iemand een steun in de rug kan zijn, of een helpende hand kan bieden met mijn ervaringen maakt mij blij. Ik mag dan ook regelmatig lieve berichtjes ontvangen van mensen en er zijn er ook die stil meelezen. -Zo komt mijn moeder met boodschappen doen weleens oude bekenden tegen die vertellen mijn blog-posts te lezen, zo lief!- Alle lezers zijn voor mij even waardevol, zo is mijn begin in mijn missie naar meer bekendheid toch aardig van start gegaan. Mijn missie om mensen een kijkje in mijn leven te geven, om te laten weten hoe het is om een zo normaal mogelijk leven proberen te leven zonder een gezond lichaam. En hoe ik mijn hoofd boven water probeer te houden tussen de vele onderzoeken, artsenafspraken, tussen het gokken of ik bepaalde medicatie of een bepaalde behandeling wel of niet moet proberen. En tussen de afspraken met mijn advocaat waarmee ik in de rechtbank mijn recht probeer te halen.

En omdat ik zoveel blogviews wil vieren, besluit ik om iets te delen waar ik vrolijk van word!
Iets met je verbonden voelen vanaf je eigen bank.

Een notebook,
een musthave voor schrijvers!

'They say that every good story begins with a journey'
Mijn blog is geboren na het bewust worden van het feit dat er bar weinig over ME bekend is. Zowel in de medische wereld als op het net, op internet in de vorm van ervaringsverhalen. Er zijn een maar aantal mensen die het aandurven onder hun eigen naam te schrijven over hun bevindingen, vele zijn bang voor de gevolgen die het delen van hun ervaringen (veel al niet lovend over bepaalde organisaties en/of artsen) kan hebben. En dat is waar mijn verhaal begon, bij het besef dat ik zulke verhalen miste in mijn zoektocht naar acceptatie. Dit begon bij artsenbezoeken, mijn baan kwijtraken, re-integratie trajecten en mijn reis bij een re-integratiebureau. Kladblokken, papiertjes, telefoonnotities, notebook's, alles leende perfect om mijn spontane ingevingen in op te krabbelen. En dat werkt fantastisch wanneer je het geheugen van een cocktailgarnaal heb!

De wereld op de mat
De wereld binnen handbereik hebben. Dat is voor mij -met mijn reisbloed dat kruipt waar het niet gaan kan bij het zien van tropische plaatjes en bestemmingen- mijn ultieme droom. Via Ellen -een dappere blogger, ook met ME- (haar blog The Perks Of Being Chronically Ill) maakte ik kennis met de term PostCrossing.

Postcrossing is een heel simpel maar groot project. De aandacht ligt op het versturen van kaartjes, maar dan over de hele wereld. Zo'n 217 landen doen mee. En hoe leuk is het om uit een ander land -je weet nooit wie jou gaat schrijven en andersom- op je mat te vinden. Een soort Expeditie Robinson, maar dan thuis! En de uitdaging zit hem in een zo origineel mogelijk kaartje te versturen!
Verbonden met de wereld, zoals je bent, je mag delen wat je wilt en dat allemaal als jezelf. Dat je ziek bent heeft geen enkel effect!
Dit in tegenstelling tot het vervullen van hobby-dromen en cursussen, ook dit lijkt mij heel leuk maar lichamelijk soms bijzonder lastig te plannen.
Je kunt het zo creatief, leuk en uitdagend maken als je zelf wilt, het grootste kostenplaatje (mits je het creatieve gedeelte duurt wilt maken) zit het hem in de postzegel.

Ik vond het heel spannend om voor de eerste keer op 'sent a postcard' te drukken, allerlei landen schoten door mijn hoofd. En.. het werd Rusland. Mijn allereerste PostCrossing kaartje gaat op weg naar Rusland. Een land wat zeker op mijn -I wish to travel to..- lijstje staat, en hoe leuk is het dat ik een stukje van mezelf "It's me in those word pa" - Black Butterflies- naar Rusland mag sturen!
Een klein gebaar geeft een groots en warm gevoel. Vanaf de bank bereik ik dus niet alleen via internet de wereld. En hoop ik via een kaartje een glimlach op een anders gezicht te kunnen toveren! En ja.. daar word ik blij van!

De jonge dame in Rusland is benieuwd naar het land waar de kaart vandaan komt.
En deze typisch-Hollandse kaart vond ik daarom erg toepasselijk.

Mijn eerste 3 kaarten.
Je eerste zending mag uit 5 kaarten bestaan.
Zodra de kaarten aangekomen en geregistreerd zijn ben jij aan de beurt
om kaarten te ontvangen.

En daar gaan mijn woorden, de reis begint bij de brievenbus.
Hopelijk onderweg om iemand een glimlach te bezorgen!

Ben jij er ook zo enthousiast over geworden?
Op de website Postcrossing.com kun je jezelf inschrijven -wat gratis is- en kan jou postcross avontuur beginnen!
Wil je liever kaartjes uitwisselen met iemand in Nederland, ook dat kan via deze website!

Ook leuk..
In de nieuwe uitgave van Flow magazine vind je een uitgebreider artikel hierover.

Happy Postcrossing!