Een toefje liefde

Soms.. wens ik weleens dat het allemaal wat makkelijker zou gaan.

Zodat ik de energie die ik in het uitleggen van mijn ziekte stop, voor mijzelf kan bewaren.

Soms.. wens ik dat ik een erkende ziekte had.

Zodat ik gewoon mijzelf kan zijn, en niemand mij over mijn grenzen zou duwen.

Soms.. denk ik weleens dat het leven dan een stuk makkelijker zou zijn.

Soms... Ja soms dwalen deze gedachten door mijn hoofd.

Maar dan realiseer ik mij dat alles met een reden gebeurd. En wanneer je een rots naast je heb staan, het er eigenlijk niet toe doet wat de wereld van je vind. 

Het geeft je kracht om altijd maar weer door te gaan.
En dan bewijs ik mijzelf dat je ook met deze ziekte, simpelweg gelukkig kan zijn!