Gisteren bij het opstaan bekeek ik
vluchtig mijn horoscoop voordat ik met mijn lief door de sneeuw onderweg naar
de trein reed. Volgens het berichtje zou mijn dag in het teken staan van kansen
en mogelijkheden, twijfels mochten overboord gegooid worden. ´Geloof je niet in
wonderen? Wacht dan maar eens af wat er vandaag gebeurt', was de boodschap.
Lief zijn trein reed gewoon, beiden hoopten we dat hij gestrand
zou zijn zodat we een extra weekend dagje zouden hebben. Voor mij zijn de
weekenden, die nu samen best volgepland zijn, best vermoeiend en een extra dag
zou betekenen dat hij mij wat fitter mee zou maken. Maar dat was dus duidelijk
niet het wondertje van die dag.
Eenmaal terug thuis ben ik nog even mijn bed in gedoken en heb ik
heerlijk nog even een paar uurtjes slaap ingehaald. Rond het middag uur opende
ik mijn ogen en dacht ik terug aan de vorige dag, de dag dat ik even heb kunnen
rijden in de sneeuw, mijn ❤e wens was in vervulling gegaan. En eigenlijk, heel stiekem, proefde het
naar meer.
Al snel verscheen er
een berichtje op mijn telefoon, en na wat brainstormen, puzzelen, wikken en
wegen heb ik de twijfels overboord gekieperd en ben ik in het diepe gesprongen.
Nu voelde ik mij goed, en nu zou ik er gebruik van maken ook.
En ze hebben gelijk, wondertjes gebeuren. En zolang je erin blijft geloven zullen ze op je pad blijven komen!
En vandaag betaal ik de prijs voor het avontuur, even was het net als vroeger, en dat geeft zoveel voldoening dat ik de prijs er graag voor betaal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten