Toekomst muziek

2011.

“De dagen kruipen voorbij in de maanden augustus, september, oktober en november. Dagen die getekend worden door pijnen, ontstekingen, koorts, slapeloosheid en een verlangen naar een winterslaap omdat de vermoeidheid ziekmakend is. Schietgebedjes gaan naar boven om mij alsjeblieft niet een nog grotere last te geven dan ik dragen kan. Ik zit aan de grond. Nadat mijn lichaam de handdoek in de ring gooide volgde mijn hoofd al snel, mijn hersenen liggen stil. Denken, praten en tv kijken, het word mij allemaal afgenomen. Als een donkere wolk hangt deze periode boven mijn hoofd, ik wil eruit, ik wil dat mijn lichaam weer gaat vechten, ik kan niet accepteren dat 23 uur prikkelloos op bed liggen mijn toekomst is. Ik kan allen maar huilen. En op het werk wachten ze op mijn terugkomst, ze begrijpen niet dat het nu onmogelijk is. Ik kan er niet aan denken, ik wil rust. Deze maanden zijn lege bladzijdes in een boek, doelloos, levenloos, eindeloos.”

Nu is het 2012, november en een jaar verder. Een jaar dat als een sneltrein aan mij voorbij is gegaan met mooie wagonnetjes die mij weer gelukkig hebben gemaakt. Ik ben na die afschuwelijke maanden van vorig jaar gelukkig weer uit bed gekomen, ik kwam terecht in een uitputtend re-integratie traject. Nadat mijn interview in de Viva verscheen kreeg ik een Tweet binnen die mijn leven volledig veranderd heeft. Afgelopen maart ben ik begonnen met de ONST therapie. De zomer maanden hebben mij meer gebracht dan ik had durven dromen en ben ik van pieken en dalen naar een golfslagbad gegaan met af en toe pieken en dalen. Al met al een vrij stabiele omgeving waar ik dankbaar voor ben. Ik heb genoeg in moeten leveren om deze therapie tot een succes te maken. En stoppen met werken is daar een van. Mijn medicatie voorraad is gekrompen, er zijn wisselingen geweest. En voor nu peddel ik verder op een combinatie van de ONST therapie, LevoCarnitine, B12, natuurlijke Vit C en mijn Klaas Vaak, de Melatonine. Mijn plan is om gewapend met dit alles de wintermaanden in te gaan en te trotseren met mijn hoofd omhoog. Maar die donkere wolk van vorig jaar blijft als een schaduw naast mij hangen en ik kan alleen maar hopen dat dit de juiste stok achter de deur is.
   Met een glimlach kan ik melden dat het voor de herfst begrippen goed met mij gaat. Ik heb iets meer dipjes dan in de zomer, maar vergeleken met voorgaande twee jaren ben ik nu een spring in het veld. Ik vertoef niet alleen onder de lakens in een dezelfde kamer maar ik kan nu heerlijk naar het strand, uitwaaien, elke dag mijn paarden verzorgen en mij richten op het schrijven. Het gevecht met het UW..V laat ik mij niet in de weg staan en zet ik als iets zakelijks in de kast en ik pak het wanneer het nodig is. En zo verzamel ik voor mijzelf ingrediënten die mij de maanden met de ‘r’ door laten komen.
   Zo ben ik van mijn geloof afgestapt en heb ik mijn kruik ingeruild voor een elektrische deken, waardoor ik in de ochtenden niet meer als een vierkant blok uit bed rol. Laad ik op onder de zonnebank en heb ik een cocktail met medicijnen gevonden die mij goed doen. En dit alles word in stand gehouden door de ONST therapie, mijn leven is sinds therapie 1 niet meer hetzelfde geweest. Ik zie mijzelf niet meer als patiënt maar als Linda met wat aparte dingen, en ik weet zeker dat dit ervoor gaat zorgen dat ik nieuwe deuren durf te openen. Ik zit heerlijk op mijn roze wolk, ik blijf kritisch, onderzoeken doen en mij inzetten voor een betere toekomst van de chronisch zieken. Nu heb ik de energie en die wil ik goed gebruiken. En ik ben ervan overtuigd dat er dingen gaan komen die onze levens veranderen, iets wat voor iedereen helpt. Dit is mijn recept, en dit werkt nu voor mij, en ik hoop in de toekomst meerdere dingen te kunnen vertellen die voor ‘ons’ levens verbeterend zijn. Op naar een toekomst voor ons allen die niet meer doelloos en levenloos is, maar eindeloos genieten en energie en kracht hebben die we kunnen gebruiken voor datgene wat we het liefst doen. Leven, liefhebben en bovenal Genieten!