Mijn 2013 in een notendop

Het jaar 2013, het jaar wat wel een ongeluksjaar moest worden (let op de 13 in het jaartal) loopt op zijn einde. En eigenlijk kan ik maar tot een conclusie komen. En dat is dat tweeduizendéndertien geen verkeerd jaar is geweest. In tegendeel! Het was het jaar van de veranderingen. Sommige fijn, anderen wat minder. Maar allemaal voor een groter en beter doel. Namelijk geluk en liefde. En laat dat nou net het warme bad vormen wat 2013 mij heeft gebracht. 

Tijd voor een overzichtje in vogelvlucht, lees en kijk je mee?

Waar 2012 vooral lichamelijk nog wat schokkende dingen teweeg bracht werd het dit jaar gelukkig iets rustiger. En kwam in een warm bad bij mijn nieuwe huisarts en eindelijk had ik recht op een griepprik. Een voorrecht voor een ME patiënt aangezien vele nog steeds van mening zijn dat ME een groot verzinsel is om aandacht te trekken (héé, vandaar mijn blog!).

Lichamelijk kabbel ik wat rond met dit jaar betere momenten dan in het voorgaande jaar. Waar ik hiervoor nog enorme pieken en dalen bewandelde deed ik het dit jaar wat rustiger aan. Misschien komt het omdat ik mijn wilde haren kwijt ben geraakt en niet meer overal perse bij wil zijn (natuurlijk wil ik veel dingen doen, maar de dipjes van iets missen zijn wat milder geworden). En dat geeft rust. Mijn motto van 2013 was dan ook, niets moet en alles mag. Dat heeft mij mooie momenten gebracht.

Ik moest niet van mijzelf met mijn paard naar de keuring, iets wat een complete aanslag was geweest op de energie van ons beiden (aangezien mevrouw nogal graag een feestje bouwt in de trailer). Rust. Voor mij rust en voor mijn paardjes betekent het dat ik opzoek moet gaan naar iemand die deze lieverds wel een energiek bestaan kan geven. Bij mij mochten ze opgroeien, nu wordt het tijd voor een volgend tijdperk en dit was dan ook wel het moeilijkste en pijnlijkste moment van het afgelopen jaar.

Ook mocht ik dit jaar wat meer snuffelen aan het leven van een werkend leeftijdsgenoot. Nu ik meer golfjes maar in plaats van de pieken en de dalen, merk ik dat ik iedere dag wat helderder ben. Hallo vrijwilligers werk en blogjes maken! Heerlijk in de pyjama achter de laptop en je een deel voelen van de samenleving. Wat een openbaring, en hier ben ik ONWIJS dankbaar voor.

En ik realiseerde een mini-maxi woondroom die uit kwam. Ik wilde meer ruimte voor mijzelf -en mijn spullen, ahum-. We braken een muur door, sloopte wat kasten en viola, een mini appartementje in de boerderij van liefdevolle paps en mams was geboren. Duizend maal dank lieve mensen, jullie hebben mij zo gelukkig gemaakt! Tv kijken kan ik nu op een bank in plaats van vanuit bed (hulde! ik voel mij steeds meer mens) en ik heb een heus eigen bureautje en een koffiezet apparaat, je begrijpt dat mijn dag al niet meer stuk kan, laat staan mijn jaar.

In de afgelopen jaren heb ik nog weleens lelijke blikken gekregen van mensen die vinden dat ik de zon iets te vaak opzoek. 'Ik moet verdomme werken voor mijn geld en ik zou ook wel op vakantie willen', was een opmerking die niet echt meer bij de uitzonderingen behoorde. 'En ik ben heus niet de enige hoor', kwam daar vrolijk achteraan. 2013 was het jaar dat ik deze mensen het liefst naar de eeuwige jachtvelden bonjourden, maar in klein contrast tot die actie heb ik ze slechts verwijderd uit mijn leven. Wat een rust! En nu kan ik tenminste weer genieten van een tripje naar de zon zonder mij schuldig te voelen. Dit zijn namelijk reizen waar ook ik hard voor spaar (serieus, chronisch ziek zijn is geen vetpot) en een periode met minder pijn is zo nu en dan echt wel even nodig.

2013 was ook het jaar waarin ik vaker in de rechtbank te vinden was dan leeftijdgenootjes in de schoolbanken. Oké, dit is wel een beetje overdreven, maar ik stond wel een aantal keer lijnrecht tegenover (spreekwoordelijk dan, in praktijk zit je echter naast elkaar) het UW..V stond. Ik hoop dat het recht mag zegevieren en onpartijdig is. Toch heb ik een knagend gevoel dat het UW..V aan het langste strootje hangt dat getrokken gaat worden, zo'n machtige organisatie maakt natuurlijk geen fouten. En ik ben en blijf het meisje wat zich zieker voordoet en zich nooit maximaal heeft ingespannen. Aldus het UW..V. Ik ben blij dat ieder verhaal een eigen waarheid heeft, nu nog de juiste vinden die door deze organisatie heen prikt.

Ook was dit het jaar van de blaasontstekingen en heeft de jaren waarin het hebben van griep op #1 stond echt van de troon verstoten. Zo'n 13 stuks in totaal. Iets wat ik volgend jaar niet hoop te herhalen. Een zo'n jaar is wel mooi geweest.

Het jaar waarin mijn broertje voor bijna 8 maanden naar het buitenland vertrok (iets met heimwee en vele skype sessies), mijn lief zijn eigen bedrijf startte en een nieuwe opleiding begon. Het jaar was al met al enerverend, diepgaand en hartverwarmend was.

Het jaar waarin mijn liefde voor mijn vriend lief groeide en bloeide. Dankbaar ben ik voor alle minuten met hem, hij is zo'n verrijking van mijn leven. Vele gouden randjes heb ik erbij gekregen en hangen te pronken in mijn museum van herinneringen. Memory making, big time! 

Verder goot ik mijn goede voornemens in een blogje, at ik vele lekkere dingen, miste ik de langverwachte eindeloze zomer (ik vond hem wel heel erg kort) en maak ik mij klaar om sneeuwpoppen te gaan maken en rondjes te gaan schaatsen. 

En nu wil ik vooral jullie, de lezers bedanken voor jullie tijd en mooie en vele hartverwarmende reacties die ik heb mogen ontvangen! Inmiddels tikte de teller de 45.000e bezoeker aan, OVERWELDIGEND!
Ik blijf het heel erg bijzonder vinden en deze is dan ook voor jullie.

En tot volgend jaar!