'Normaal'

Ik ben zo gewend aan de rare gewoontes van mijn lijf dat ik er raar van sta te kijken als er iets anders loopt dan wat de laatste tijd 'normaal' is voor mijn lijf. Ik sta er niet meer van te kijken wanneer gekke kwaaltjes zich op doen en ik maak me al niet snel meer druk wanneer ik een opeenstapeling van klachten ervaar. Een opeenstapeling waarvan een ander zou schrikken en ervoor naar de eerstehulp zal gaan wanneer de huisarts zijn of haar dienst erop zit. Laten we zeggen dat het abnormale normaal is geworden en dat de dokters vaker staan de kijken van alle capriolen dat mijn lijf uit haalt dan ik. Dokters die zich interesseren in ME bedoel ik hier, de rest is nog steeds van mening dat alles zich tussen mijn oren afspeelt. Een theorie die ik nog graag aan wil nemen, dat zal namelijk betekenen dat ik beter kan zijn en worden wanneer ik dat wil.

Helaas bestaat zoiets niet voor mij kwaaltjes en hobbel ik rustig verder op het pad dat ik ingeslagen ben. Met goede en mindere dagen en mijn kwaaltjes heb ik omarmd. De gedachte dat ik niet met alles alleen loop heeft mij nieuwe schoenen gegeven. Althans het voelt alsof ik nu loop op wolkjes. En alles is oké, mijn goede en mijn mindere dagen. Alleen voor de hele slechte wil ik eigenlijk niet meer tekenen, daar vind ik mijzelf nog te jong voor. En mijn vechtlust om alles uit dit leven te halen staat mij ook bijna niet toe hierover na te denken. En dat is oké, alleen wanneer ik schrijf vloeien de woorden over papier, dan sta ik er even bij stil en realiseer ik mij hoe gelukkig ik mag prijzen dat het nu zoveel beter gaat.

Maar om even terug te komen op de woorden waarmee ik begon.. soms zo nu en dan, word ik eens verrast. Vaak zijn dit lieve, onverwachte lieve woorden van iemand of een gebaar. Vandaag was het een berichtje.
Gisteren heb ik een ONST behandeling gehad, iets anders dan normaal. Mijn lichaam laat nog steeds een stijgende lijn zien en daardoor zijn we een klein stapje verder gegaan dan normaal. Waardoor mijn lichaam ook hele andere signalen uitzend dan mijn 'normaal'. Nieuwsgierig en misschien ook een klein beetje ongerust pak ik mijn telefoon en bericht ik mijn behandelaar. En hoe geduldig ik ook ben, soms duurt het wachten lang. Toch benieuwd waarom mijn lichaam nu zo anders reageert.
   Die avond komt het verassende berichtje op mijn vraag, ik had alles verwacht behalve de woorden 'dit is hoe een gezond mens reageert op een behandeling, je spieractiviteit zal toenemen door de behandeling'.
Mijn mond valt open van verbazing. Het woord normaal knalt van mijn scherm. Zo gek en raar mijn lijf misschien ook kan, mag en zal zijn.. het verrast mij nog het meest wanneer het ergens normaal op reageert!