Soms kan ik mij niet beheersen, en wil ik mee rennen met leeftijdsgenoten. Mijn dag vullen zoals hun dat doen. De verleiding is te groot. Totdat ik knockout ga, meters voor de finish. En dan realiseer ik mij weer dat het niet mijn race is om te lopen. En installeer ik mij aan de zijlijn, wetende dat ik de race op mijn manier moet lopen. Op mijn tijd, mijn tempo. Maar ik kom er wel, dat weet ik zeker.
Hoi lieve Lin,
BeantwoordenVerwijderenGeweldig verwoordt wederom!
Loop jij nou maar je eigen race en dat je de finish haalt dat staat voor ons als een paal boven water!!!
Jij hebt zoveel andere capaciteiten waar een ander nog geen lichtjaren in de buurt van komt!
Veel liefs,
Jaap en Jane.