Ik vertoef nog steeds op mijn roze wolk.
En hoe klein en onbenullig het misschien lijkt,maar ik ben er van gaan houden.
Niemand die mij ervan kan verstoten.
Want hoewel ik er weleens door wat tegenwind vanaf val, mijn roze wolk en ik weten elkaar altijd weer te vinden.
Ik heb een bijzonder weekend gehad.
Mijn accu was voldoende opgeladen om het onderste uit de kan te halen.
En zon weekend is een welkome afwisseling.
Ik transformeer mezelf van Linda met rugzak naar standje genieten.
Ik zet mijn rugzak af en geniet volop van al het leuks dat gepland is of op mijn pad komt.
Dat dit soms -nou ja,lees vrijwel altijd- gevolgen heeft voor de dagen erna dat neem ik maar op de koop toe.
Wondertjes gebeuren en ik was blij dat ik erbij mocht zijn dit weekend.
Even zonder ziek zijn, even alleen met mezelf & mijn roze wolk.
Vandaag luier ik lekker op mijn wolk gekleed in jogging broek, ruig haar en een foute serie op de tv.
Dit begint een maandag gewoonte te worden. En dus bestempel ik de maandag tot joggingbroek en foute series maandag.
Gewoon,omdat het kan.
Ik trek mij even terug in mijn wolk, en ben wat op de achtergrond, en stiekem vind ik deze even-tijd-voor-mezelf-dagen heerlijk.
Agenda is leeg, hoofd is leeg, er speelt alleen maar muziek.
En dus lig ik onderuit gezakt in mijn joggingbroek te zappen van de ene naar de andere serie.
Gewoon,omdat het kan!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten