Blij ben ik niet met mijn mijlpaal.
En hoe langer ik erover nadenk, hoe bozer ik weer word.
Het begon allemaal met een goed gesprek bij de keuringsarts van het UW..V!
Ik heb mijn verhaal gedaan, en het dossier wat op z'n bureau lag loog er ook niet om.
Dacht dat ik een goed en duidelijke schets had gegeven van mijn beperkte leven.
Hij herhaalde wat ik vertelde in zijn eigen woorden, en dat gaf mij een goed gevoel.
Echter toen hij zijn conclusie gaf stonden de tranen al snel in mijn ogen.
Hij achtte dat 20 uur werken per week reel is, terwijl praktijk al 1,5 jaar uitwijst dat ik 9 uur per week niet eens elke week haal.
Hij zag aan mijn reactie dat ik schrok en begon direct over in beroep gaan of berusten.
Ruimte voor een overleg of discussie was er niet.
Ik wacht nu rustig het gesprek af met de arbeidsdeskundige, dat is degene die over de uitkering gaat.
En ik voel de bui al hangen, als 2 artsen (mijn bedrijfsarts én deze beste man) hetzelfde oordeel geven, dan zal een ander daar niet over twisten. Maar de beste man vertelde dat ik het gesprek met hem niet moet zien als de uitkomst, ga ik het afwachten..
Mocht ik het er niet mee eens zijn ga ik alles doen behalve berusten. Strijden zal ik, voor waar ik recht op heb, voor gerechtigheid, maar ook voor mijn mede ME'ers!
Het zinnetje "als ik jou een urenbepreking opleg van 10 uur, dan moet ik dat bij alle anderen ook doen. En daar kunnen we niet aan beginnen." Laat mij niet los.
Nee ik zit niet thuis omdat ik bang met om mijn nagels te scheuren.
Nee ik zit niet thuis omdat ik lui ben en liever films kijk dan deelneem aan het echte leven.
En nee, nee, nee, nee ik ben geen aansteller.
Daarom werk ik 9 uur per week, dat is al meer dan ik eigenlijk aan kan.
En strijden zal ik, want hier moet een einde aan komen, wij ME patiënten willen serieus genomen worden, naar waarde ingeschat worden en niet ziek worden van het werken!
Ik leef met je mee, goed dat je je er niet bij neerlegt. Maar je hebt dan ook weinig keus.
BeantwoordenVerwijderenNederland anno 2012, vind het belachelijk dat het zo moet gaan.
VerwijderenEn dat moet veranderd worden. punt!
Dankjewel, erg lief! =)
Verschrikkelijk moe en kwaad word je van het onbegrip van de mensen en dat zijn dingen die je er net niet bij kan gebruiken, maar blijf asjeblieft strijdvaardig....groetjes Mary
BeantwoordenVerwijderenStrijdvaardig zal ik blijven, voor mezelf, die nu in het schuitje zitten en ook voor die nog zullen volgen!
VerwijderenIk wordt weer zo boos als ik dit lees. Alsof men bij het uw v nooit wil leren. Inderdaad het gesprek afwachten bij de arbeidsdeskundige. Een klacht indienen tegen deze arts bij het medisch tuchtcollege, gezien dat zinnetje, is ook een extra optie. Laten ze zich maar eens verantwoorden voor hun daden tov zieken!!
BeantwoordenVerwijderenIk ga er zeker mee aan de slag! Word vervolgd ;-)
VerwijderenHe meissie,
BeantwoordenVerwijderenWat vervelend voor je en ik duim en hoop van harte dat het goed uitpakt.
Misschien scheelt het als ik je vertel dat de arts van het UW...V tegen mij nagenoeg hetzelfde zei, maar dat het voor de arbeidsdeskundige onmogelijk was om - door alle mitsen en maren - een passende functie te vinden en er voor hem niets anders op zat dan mij (tijdelijk) volledig arbeidsongeschikt te verklaren.
Geax
Dit geeft indd wat hoop!
VerwijderenAl ben ik bang dat ze mij gezichkt gaan vinden voor elk werk achter een computer..
Maar ik ga het afwachten en blijf door vechten tot ik iets heb wat mij mij -zowel fysiek als qua intresses- bij mij past.
Dankje wel voor je berichtje!
Als je op tijd op een afspraak kunt komen dan kan je ook werken , zo wordt er geredeneerd.
BeantwoordenVerwijderenAls je elke keer je afspraak verzet en dan nog te laat komt dan zien ze dat er iets aan de hand is, zo werkt het, dus ...
Dan ben ik weer bang dat ze mij onbetrouwbaar etc gaan vinden en mij daarop gaan pakken.. Aangezien ze best "moeilijk" zijn met zulk soort dingen?
VerwijderenMaar heeft dit persoonlijk voor jou gewerkt? Zit wat in.. ;-)
Ik heb geen ME, dit is uit de 2de hand, maar probeer het eens uit...
VerwijderenWat heb je te verliezen? Ziek is ziek.
We zitten inmiddels met zovelen in dit schuitje. Dan doe je dus al enorm je best, meer dan je kan, en dan kunnen er volgens die arts nog wel wat uren bij. Dat 'als ik dat bij jou doe, dan moet ik dan bij anderen ook doen en daar kunnen we niet aan beginnen.' Schandalig. We zijn ziek meneer, en niet voor ons lol. Ze geloven het ergens gewoon niet hoor. Anders zou je toch zo niet kunnen handelen?
BeantwoordenVerwijderenIk wens je veel sterkte en hoop dat je wat energie en steun krijgt om in beroep te gaan.
Dank je wel! #lief
VerwijderenIk laat het er indd niet bij zitten, voor degene die al in het schuitje zitten, maar ook voor die na mij komen.
Ik had mij er al op voorbereid dat het niet makkelijk zou worden, maar wens niet als een hond behandeld te worden. Sprake van een normaal gesprek is er niet. Hij drukt zijn mening door en ruimte voor een gesprek is er niet. En dat maakt dat je je niet serieus genomen voelt. En dat moet veranderen. Er zijn protocollen, laat ze die eens gebruiken!
Hoi,
BeantwoordenVerwijderenJou verhaal is zo herkenbaar.....
Ik ben al jaren in gevecht met het UWV Elke keer hetzelfde liedje je komt binnen jet verteld opnieuw je verhaal en dat het verslechterd is. Hij luisterd even, en zegt dan: ja meer kan ik er niet van maken we hebben een protocol en richtlijnen bij ME/CVS. Dus 20 uur per week werken. Wat absoluut niet gaat, naar de winkel 10 minuten is eigenlijk al veel vaak..Vervolgens maakt hij opmerkingen dat ik misschien beter 's avonds kan gaan werken....dit was erg frustrerend net of je tegen een muur aan het praten ben. Toen 3 maanden wachten en na 2 keer bellen kreeg ik het eindelijk op papier (wat ik al wist) Dan kom je bij de arbeidsdeskundige, die zegt meneer u kunt absoluut niet werken dat zie ik zo wel, teken maar beroep aan. Beroep aan getkend (2 jaar achter elkaar) met een brief van de internist, psychiater en behandelend therapeut. Ik was te ziek om naar de hoorzitting te gaan de tweede keer. En wat zeggen ze, met een boekwerk erbij: Leuk die brieven van de specialisten, maar ze laten niks medisch aantoonbaar zien, dus ben ik het eens met de 1e arts (ivm met hun protocollen) Toen voelde ik me echt gefrustreerd en heb ik het aangespannen bij de rechtbank, wat ik vervolgens heb ingetrokken omdat ik gewoon te ziek was dit aan te gaan. Ondertussen kan ik absoluut niet werken en volgens het UWV wel alleen weten ze eigenlijk ook wel dat het niet gaat maar kunnen ze niet anders... (zeggen ze)Dus je wordt maar voor 60-80% procent afgekeurd en beperkt op je uitkering. Dus ze geloven me wel (voornamelijk de arbeidsdeskundigen) alleen kunnen er niks mee. Ik ben trouwens ook bij het UWV in Dordrecht, en bezwaar in Rotterdam. Wat ik zo moeilijk vindt: ik wil wel strijden maar het gaat momenteel niet omdat ik te ziek ben..dus laat ik het er maar bij zitten. En als ik weer opgeroepen wordt zien we wel opnieuw. Momenteel hoor ik niks van ze dat ik moet werken.
Strekte met je strijd,