Addicted,,

Ongelofelijk hoe snel een lijf went aan wat je erin pompt.
En dan heb ik het niet over de vele calorieën die je bij de McDonald naar binnen schuift of een Sonja Bakker dieet. Ik heb het over medicijnen.
Het afbouwen van het ene medicijn hakt er harder in dan de andere.
Zo zit ik nu op week 2 van een stop maand, voor Viruxan.
Het voelt als een slechte droom, voel me grieperig maar niet ziek genoeg om stil te zitten en hele dagen te gaan slapen. Maar te beroerd om iets te gaan doen. Een nachtmerrie, een hoofd dat wakker is en vol zit met plannen en things to do. Een lichaam waar van elk spiertje voelt alsof het verzuurd is na het gevolg van het lopen van een marathon of 3. Maar in werkelijkheid komt het door de nacht.
Ik heb geslapen, klokje rond. Maar de nacht heeft niet kunnen herstellen wat de dag mij heeft aangedaan.
Prut, kudt en bovenal zeer vervelend. Maar we gaan door, ga niet bij de pakken neer zitten. Dat is niet mijn stijl. Van de week heb ik mijzelf getrakteerd op een mierzoete liefdes dvd box, voor de slechtere dagen. En vandaag trakteer ik mijzelf erop. Het mag, ik blijf genieten. Zit nog steeds op mijn roze wolkje door alle hart verwarmende reacties die ik kreeg op mijn interview in de Viva. Bedankt!