Lotgenoot

Hoeveel kan een mens hebben?
Wanneer is het genoeg?
Ik durf te zeggen dat mensen met ME sterke mensen zijn.
Onze jaren worden gekend met veel verschillende periodes.
We kunnen over het algemeen ook niet in één gevoel beschrijven hoe onze dag is geweest.
Zelfs dat wisselt met de uren.
Zo hebben we ook betere, mindere en slechtere tijden. 
En dat heen en weer geslinger tussen die tijden, het wisselen van klachten en een wisselwerking van alle emoties maakt het zwaar.
Heftig omdat er steeds maar weer geschakeld moet worden, tussen die verschillen.
En wanneer jij met een glimlach je goede omarm en met een glimlach je mindere en slechte tijden door kom, dan ben je een bikkel.
Wanneer je steeds maar weer de kracht bij elkaar raapt en de moed niet in je schoenen laat zakken.
Zodat je weer op kunt laden en kunt wachten op betere tijden.
De kunst om telkens maar weer tevreden te kunnen zijn met wat je hebt, want ook dat verschilt per dag.

Dingen die voor gezonde mensen als normaal worden bestempeld zijn voor ons vaak een cadeautje.
Dankbaar als we boodschappen kunnen doen, en wanneer de vaat is gewassen en het huis aan kant.
Verblijd wanneer we onverwacht bezoek krijgen,  een lief kaartje of berichtje.
En intens gelukkig als we even deel hebben kunnen nemen aan onze droom, alwetende dat wij de dagen erna er een zure prijs voor moeten betalen.
Dat nemen we dan op de koop toe.
Intens genieten van de kleine dingen, zo lijkt de wereld ook zoveel mooier.
Ik durf te zeggen dat wij de kleine dingen zien die vele mensen ontgaan.
Omdat ze eigenlijk te druk zijn om eens goed om zich heen te kijken, een te vol agenda hebben om de bijzondere vriendschappen te onderhouden.
En wij als lotgenoten onder elkaar snappen elkaar met enkele woorden.
Weten wanneer iemand een knuffel nodig heeft of een hart onder de riem.
Wij zijn er allemaal in meer of mindere mate ook geweest.
Kennen de pijn, de onzekerheid, de vragen en delen het gevoel.
Zo worden er mensen gespaard en kunnen we met  ons verhaal terecht bij een luisterend oor.
Bij iemand met begrip, juist omdat we hetzelfde doormaken.
Krijgen we een schouder en een paar wijze woorden.
En dan, juist dan wanneer je alles weer positief kunt zien en je lichaam weer is hersteld.
Juist dan schijnt ook voor ons de zon weer en helpen we een ander uit het dal.
Het is een cirkel die nu weer rond is, en ook altijd rond zal blijven gaan.
Met dank aan de social media, het brengt mensen bij elkaar thuis.
En zo voelen de contacten ook, als een warme deken, zo komen we bij elkaar thuis.