Je slechter voelen na een dag rust -klinkt vrij onlogisch- maar helemaal mogelijk met mijn lijf.
Een dag waarop ik mijn lichaam zo veel mogelijk rust heb gegeven.
En de hoofd prioriteiten gelijk zijn aan een oer instinkt.
Het zorgen dat ik gedoucht ben, op tijd eten en drinken naar binnen schuif -het jagen laat ik even voor wat het is-.
Verder is het een kwestie van tijd doden door een inhaalslag te maken met series en zorgen dat mijn grasmaaiers weer in hun nopjes zijn.
Een rustige dag.
Een dag waarvan een gezond mens uit zijn vel zou springen door gebrek aan activiteit.
Een dag waarvan mijn lichaam denkt 'hee nu is er tijd om de boel naar mijn hand te zetten'.
Mijn luie lijf, een lichaam dat liever lui dan moe is.
En daarbij uitblinkt in het aanmaken van stofjes.
'Het niet doen bespaart energie', zal misschien wel een theorie geweest zijn.
Maar laat mij achter met flinke gebreken.
Het begon allemaal met het invullen van een slaap-zelf-test.
Met vragen als; slaapt u overdag makkelijk, kunt u zittend slapen, als u in gesprek ben etc.
De uitkomst hiervan kreeg een nieuwe wending, ik heb geen slaap problemen.
Nu rijst bij mij de volgende vraag, als ik nergens in slaap kan vallen, zelfs 's nachts niet in mijn eigen bed.
Is dat niet een probleem?
Aangeschoven in de praktijk kamer van de slaap neuroloog krijg ik weer vragende blikken.
'Mevrouw, waarom slaapt u zo laat? En waarom gaat uw licht zo laat uit?'
Laat als in een 2.00 uur 's nachts, na een gewone doordeweekse dag.
Het feit waarom ik pas ga slapen wanneer ik bijna omval van de slaap wordt verklaard in een tabelletje en een lijstje met cijfers.
Twee dingen die pas echt een betekenis krijgen wanneer er een 'gezonde mensen lijst' naast gelegd wordt.
'Oh, mijn lichaam maakt dus bijna geen Melatonine aan'.
Mijn lichaam is lui, zeer lui.
En mijn pijnappelklier kan dus weleens een flinke schop onder zijn kont krijgen.
Luiheid dat ook een naampje heeft gekregen, DSPS.
Het Delayed Sleep Phase Syndrome, weer een titel erbij.
Rouwig ben ik er niet om, ik heb een bevestiging gekregen voor een 9 jarig bestaand probleempje.
Wel blij dat er nu weer wat pillen over de toonbank komen die zouden moeten helpen.
Met als hoofdprijs dat het kostenplaatje weer voor eigen rekening is.
Ik dokter op een rustig vaar tempo steeds weer wat verder, opzoek naar wat mij het beste helpt.
De druk is eraf omdat ik voor mijzelf nu kwaliteit terug heb.
Door het stellen van de juiste prioriteiten en een cocktail van de juiste pillen en behandelingen.
Ik kan bezig zijn met mijn grasmaaiers, en wanneer mijn slaap goed is vriendjes en dinnetjes opzoeken en een uitje plannen.
Ik schrijf wat verder aan mijn boek, en ontmoet lieve lotgenootjes.
Kortom gebeurtenissen die ik vanuit bed gemist heb en nu in een goede regelmaat wel kan doen.
Prioriteiten die ik heb kunnen stellen doordat ik sterker ben geworden.
Ik wil de mensen bedanken die vroegtijdig mijn leven uit zijn gewandeld.
Jullie hebben plaats gemaakt voor bijzondere mensen.
En de mensen die niet in mij geloofden hebben ervoor gezorgd dat ik door ben gegaan.
Het heeft ervoor gezorgd dat mensen boven zichzelf zijn uitgestegen.
Bedankt mensen, die niets in en aan mij zagen, door jullie zie ik nieuwe dingen.
Bedankt voor het onbegrip en de net-niet gestelde vragen.
Door jullie blijf ik vechten en schrijven.
En voor de mensen die het altijd maar beter weten, de beste stuurlui staat niet voor niets altijd aan wal.
Vandaag gaat het lijf een extra schop krijgen en wordt ik weer aan de accu geslingerd om op te laden.
Tijd om alle kranen open te zetten en de afvalstoffen te lozen.
En het leuke van deze behandeling is dat het regelmatig tegelijk is met een lief dinnetje van mij.
Wat ook deze gebeurtenis weer wat extra's geeft.
Hoe goed kan je het hebben?
Het wordt steeds gezelliger op mijn roze wolk.
Knuffie
BeantwoordenVerwijderen