Chronisch zieken, het zijn net mensen.

Ik heb ze weer gezien afgelopen weekend.
De starende mensen, op een feestje.
Wijzen en vervolgens vreemd kijken, als ik een leuke tijd heb.

En laat het die dag net een goede dag zijn.
Een dag waarop ik een dansje maak, lach en een borreltje drink.
Gek doe en lol voor 10 heb met een vriendin.

Een dag waarop mijn armen en benen van elastiek zijn, en meebewegen op de muziek.

Ik heb ze gezien, de vragende blikken met de gedachten van 'ze is toch ziek?'
Ja mensen ook ik heb goede dagen.
En op goede dagen ben ik net een mens.