zondag 20 mei 2012

Fata morgana


Daar sta je dan. Totaal niet ziek op een feestje een drankje te drinken. Je hebt wat lol, danst wat en geniet van de mensen, de sfeer en de muziek. Als ik me goed voel wil ik best weleens een avondje uit meepakken. Even weg van alles, even niet ziek zijn, even lekker alleen mezelf zijn.
Het feit dat je er niet ziek uitziet, het feit dat je leuk gekleed bent en wat make-up op heb maken mij weer dat ik lekker mezelf ben. Ouderwets gek doen, gezelligheid en lieve mensen.
En ik geniet. Even een moment los van alles, even alleen maar plezier.

Niet veel later kom ik een oud klasgenoot/collega tegen. En vind het onwijs leuk om oude bekenden te zien, ik sta te ver weg en zwaai en lach vriendelijk. Even later bij de bar maken we een kort praatje en niet veel later staan we weer. Het gaat over de opleiding en het werk wat we samen deden, hij nu nog doet en hetgeen wat ik nu mis. Enthousiast vraag ik naar de opleiding, het werk, en we kletsen wat.
Niet veel later thuis slaat alles in als een bom. Het gemis en de heimwee spelen op. Het was mijn leventje, en oude herinneringen ophalen is super leuk en wakkert het vlammetje weer aan. Het doet pijn. Pijn omdat ik mij niet veel later besef dat het mijn toekomst, mijn droom was. En deze staat niet alleen meer in de ijskast geparkeerd maar is in de prullenbak gegooid. Pijnlijk, maar o zo leuk om weer op de hoogte gebracht te worden. Ik hoorde er weer even bij.

Later zet het mij aan het denken. Ik voelde me goed, zat lekker in mijn energie en in mijn vel. En mijn zorg bloed stroomt dan door mijn hele lijf. Ik wil terug. Ik wil het gaan proberen. En in mijn hoofd stippel ik tientallen scenario’s en vacatures uit die goed bij mij passen.
Heel even was ik weer het meisje dat op school zat, heel even was ik weer het meisje dat werkte in de zorg. Heel even..
De realiteit wekt mij op tijd. Ik red mijn dromen van de vuilnisbelt, en zet mijn dromen in de wacht.
Ik bekijk de foto's van de heerlijke avond die mij is voorgegaan. Ik spring terug in de vibe en er ontstaat een glimlach op mijn gezicht. Een avond met bijzondere mensen, leuke mensen, drank en muziek. Even heerlijk mezelf zijn. Denkend aan hoever ik al ben gekomen, en hopend dat ik nog een flinke klim voor de boeg heb. Weg uit het dal, op naar de top!

3 opmerkingen:

  1. Heel mooi geschreven! en zooooo herkenbaar. Tranen in mijn ogen.

    Heel naar allemaal.. maar wij gaan in die lift omhoog!

    veeeeeeel liefs

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat fijn dat er zulke geniet- en gelukmomenten zijn. Ik wens je er nog vele toe op je klim omhoog.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Zo verschrikkelijk herkenbaar geschreven!!
    Inderdaad nu omhoog blijven klimmen, of de lift omhoog ;)

    BeantwoordenVerwijderen