Altijd wat

Wat zijn wij Nederlanders toch een eigenaardig volkje.
Ik hou er wel van. En stiekem ook wel blij dat Nederland eigenlijk maar een kikkerlandje is.
Altijd hebben wij wel wat te zeuren, verbeteren of te klagen.
Het weer blijft het onderwerp van de dag.
'Het is te warm, het is te koud, het waait te hard, er zijn teveel wolken, het regent teveel'.
Er valt onverwacht een vlokje sneeuw en heel Nederland ligt op z'n gat. Auto's gaan massaal remmen omdat het glad kan zijn en de spoorwegen gooien ook al hun principes overboord terwijl ze het hele jaar bezig zijn geweest om zich voor te bereiden op weersomstandigheden als dit.
   We hebben nu al een aantal heerlijke warme dagen achter de rug en heel Nederland komt tot leven. Balkon deuren vliegen open, terrassen worden massaal bezocht, het strand kunnen we weer vinden en het leven lijkt mooier als ooit. Schijn bedriegt.. en de "o-wat-is-het-warm's" vliegen je om de oren.. Helaas, Nederland is weer gezakt voor de tevredenheidstest.
   Naast het weer hebben we buren, dorpsbewoners, vrienden, familie en met name de schoonfamilie om massaal onze normen en waarden op elkaar af te wegen en te klagen wat ze anders doen. Buren ruzies worden tegenwoordig via de tv uitgepraat en een discussie over een nieuwe schutting beland al snel bij de rijdende rechter. En zelfs de honden maken ruzie. Nu wordt geopperd dat Nederland steeds slimmer word, maar kleine sociale aangelegenheden en misverstanden kunnen we zelf niet meer oplossen. Typisch.
   Nederland, het land waarin we eigenlijk allemaal net zo zunig zijn als de Zeeuwen en zelfs de boeren gestudeerd moeten hebben. En 'Going Dutch' niet een term is waarin we het lopen op klompen en wiet roken mee benoemen.
   Hier word huisvrouw zijn gecombineerd word met thuiswerken. En de papa-dag geïntroduceerd moet worden zodat een kind de vader kan onderscheiden van de nanny.
En we wanneer we op vakantie zijn alle Nederlanders gedag zeggen terwijl we in het eigen land niet van elkaars bestaan af willen weten.
   Nederland. Een klein landje dat zich wel op de kaart heeft gezet.
Elk jaar zich weer een afgang op de hals haalt bij het song festival, maar wel vrolijk blijft lachen.
Doorgaan, we zullen doorgaan. Want dat zijn we wel, bikkels. Altijd maar aan het werk en niet vies van een feestje. We zeuren misschien nogal veel en klagen hier en daar. We hebben het hart op de tong en maken van ons hart maken we geen moordkuil.Het land waar de een z'n dood de ander z'n brood is en mensen afhaken wanneer ze het succes van een ander groter word dan ze zelf hadden gewild. Een land waarin we veel anders zouden willen zien, en de zieken zelf hun onkosten moeten betalen. We mensen met open armen ontvangen maar wanneer het erop aan komt massaal voor onszelf kiezen. Een voor allen en allen voor jezelf. En het doe-het-zelf syndroom toeslaat en we alleen in goede tijden veel vrienden hebben.

Het klimaat kunnen we niet veranderen, de politiek en de mensen om je heen ook niet.
"Een beter milieu begint bij jezelf". En dat geld ook wel voor de rest. Laat Nederland eens een voorbeeld functie aannemen, logisch nadenken en échte problemen oplossen. En we zouden de ik-cultuur waarin we leven moeten verbreden en onze naasten moeten omarmen. Een wereld creëren waar we allemaal naast en met elkaar kunnen leven. En mensen weer samen door één deur kunnen. Een land waarin scheiden niet de oplossing van je probleem is. En geluk niet meer tekoop is, mensen te vertrouwen zijn en waar mensen oprecht gelukkig en verliefd kunnen zijn. Ongeacht het gelsacht, wel binnen de normen.
Waarschijnlijk hebben we dan nog van alles te zeuren, dat zit nu eenmaal in ons bloed. Maar door zelf positief in het leven te staan, met de neus naar de toekomst en een glimlach op je gezicht. Dan moet het allemaal goed komen, dat kan niet anders.