Wie de schoen past, trekt hem aan.

Je heb dagen van gelijkmatigheid, en je hebt dagen van uitersten.
Dagen waarin je nieuwe dingen start, en dagen dat je afscheid moet nemen.
Deze week is een week vol uitersten.
Vandaag word mijn lot bepaald door een man aan de andere kant van een bureau.
Een nieuw begin, en zeg daarmee gedag tegen oude gewoontes en ontwikkelde patronen.
Ik neem afscheid van wat de afgelopen maanden mijn veilige haven was, het re-integratie bureau.
Je hebt dagen waarin het je voor de wind lijkt te gaan, en dagen dat de tegenwind niet lijkt te stoppen.
Maar mij stopt het niet.
Ik worstel mij door deze tsunami heen.
Wat vandaag ook de uitslag mag zijn, ik loop met opgeheven hoofd naar buiten.
Aanvaarden zal ik het niet als het niet binnen mijn straatje past.
Aanvaarden zal ik het niet als ik er niet met mijn bootje op kan zeilen.
Vanaf vandaag weet ik welke schoenen ik dan aan moet trekken, of hij past of niet, aantrekken zal ik ze.