Toeval bestaat niet?!

ATP.
Drie letters, die samen een niets zeggend woord vormen.
Drie letters, die mij steeds nieuwsgieriger maken.
Drie letters, die misschien wel een nieuw leven voor mij in petto hebben.
Misschien.

Deze drie letters zijn de naam van een therapie.
Relatief nieuw en staat bij ME nog in de kinderschoenen.
Maar de eerste resultaten zijn verbluffend.
De gedachte aan nooit meer onnodig moe zijn, niet meer dagen al dan weken te hoeven herstellen van een kleine inspanning. De gedachte aan de dagen pijn vrij door te gaan laten mij denken dat dat alleen in een sprookje mogelijk is. Maar o, wat zal het fijn zijn.
En dromen ervan doe ik, elke nacht.
Zelfs nachtmerries zijn fijn, nachtmerries waarin ik kan rennen alsof mijn energie onbeperkt is. Dan wel.
Dromen, dromen waarin ik mijn leven leef, ik van mijn passie mijn werk maak, en ik kan genieten, volop. Ik leef!
Werken in de zorg, Australië, paardrijden, feesten. Ik wou dat het allemaal tegelijkertijd weer mogelijk was.

ATP.
Drie letters. Een therapie.
Vandaag ben ik benaderd door de man die zich gelukkig heeft geprezen deze behandeling te mogen geven.
Toeval? Toeval bestaan niet hé.
Op het moment dat de klok 12 uur sloeg op oudjaarsavond 2011, en ik 2012 omarmde.
Toen riep ik al dat dit mijn jaar zou worden.
Er zijn al hele mooie dingen gebeurd, en er komen nu al hele mooie dingen op mijn pad.
En ik denk, dat dit er wel een van zou kunnen zijn.
Mijn stilstaande rivier gaat al een beetje stromen.
En ik weet het nog steeds zeker, 2012 word mijn jaar.