De kers op de appelmoes

Weekend.
Afgelopen donderdag heb ik mijn 2e ATP behandeling gehad.
En ik wist niet wat ik meemaakte.
Een uur na de behandeling voelde ik energie stromen in mijn lichaam.
Van mijn kruintje tot mijn tenen werd mijn lichaam gevoed.
Zo onwerkelijk om dit mee te maken, en te voelen.
Mijn lichaam was even niet het uitgeputte lichaam dat ik al jaren kende.
Toen kwam de kers op de taart, of de kers op de appelmoes zoals je die bij Van Der Valk krijgt.
Ik ben een paar uur geheel pijn vrij geweest!
Ik heb gehuild, gelachen, mij in mijn arm geknepen, en ik kon het wel uitschreeuwen van geluk!
Er is dus ruimte voor herstel!
Ik waande mij opnieuw op mijn roze wolk.
Er is weer hoop!

Hoofdpijn, buikpijn,misselijk, allemaal nare bijwerkingen.
En als ik moet gaan slapen blijf ik hyper.
Maar ik weet waar het van komt en waar het voor is.
Dus klaag ik niet, dit is keihard werken aan herstel.
Mijn lichaam is een grote opruiming aan het houden, er moet schoon schip gemaakt worden.
Ik drink liters water om de afvalstoffen af te voeren.
En beweging krijg ik genoeg, mijn vaste loopje is richting de wc.
Daarnaast moeten mijn hoofd en lichaam weer leren communiceren met elkaar.
Nu de vijand aangepakt word, word het tijd weer vriendschap te sluiten.
Even was ik de gelukkigste meid op aarde.
Die donderdag heb ik niet alleen een hand gevraagd, maar heb hem ook even aangereikt gekregen.