Het weekend voor,en het einde van een 23-jarig tijdperk.
Zonder stoel.
Maandag komt hij thuis.
Ik laat het los.
Ga mij dit weekend goed vermaken.
Nuttig wat alcohol en zal met de voetjes over de dansvloer bewegen.
Alsof het nooit anders zal zijn.
Noem het ontkenning, of uitstel.
Ik ben niet ziek, ik ga genieten.
Ik ga mezelf zijn, en een weekend niet nadenken.
Lol maken, lachen alsof mijn leven ervan af hangt.
Vriendinnen, sleepovers, romances, avontuur.
Dit is het dan.
Het weekend voor, en het weekend dat het besef is gekomen dat een stoel hard nodig is.
Maar ik verdring het, tenminste tot maandag.
Want maandag komt hij thuis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten