Het leven loopt op rolletjes,,

Neem het letterlijk of figuurlijk.
Maar hij komt er, een stoel op rolletjes.
Een enorm benauwend gevoel bekruipt mij.
Gevangen in een stoel.
Een middel dat vele mensen af zal schrikken.

Totdat het besef komt wat hij mij allemaal kan gaan brengen.
Op plaatsen waar mijn eigen benen mij niet kunnen brengen.
Een verlenging van mijn energie.
Een hulpmiddel om weer een middag te kunnen winkelen.
Vrijheid!

Toch bang voor de reacties.
En wie gaat mij duwen?

Natuurlijk kan ik nog lopen.
Natuurlijk kan ik uit de stoel stappen.
Maar mijzelf met de benenwagen verplaatsen kost zoveel kostbare energie.
En daar wil ik graag zuinig mee omgaan.
Ik wil het maximale eruit halen.
En dan moet je hulpmiddelen accepteren.

En ja ik zal gewoon uit gaan.
En ja ik blijf mijn paarden doen.
En ja de ene dag zal ik er meer gebruik van maken dan de anderen.

Maar nu zal ik weer naar een pretpark kunnen.
En ik zie vooral uit naar de dagen dat ik minder pijn heb.
Pijn omdat mijn benen de last niet  konden dragen.

De vrijheid neemt de overhand.
Ik heb een besluit genomen.
Ik rol de toekomst tegemoet.