Goede Voornemens,,
We naderen het einde van het jaar en 2012 staat alweer trappelend voor de deur.
En zo rond deze tijd is iedereen druk met het maken van goede voornemens, goede voornemens die eind januari waarschijnlijk alweer overboord gegooid worden. Maar relevant of niet, ook ik heb me daar de afgelopen dagen mee bezig gehouden. Mijn gedachten dwalen telkens weer af naar het fenomeen reintergreren, werk dus! Ik moet de 2e week van januari weer gaan werken. En ik noem het woord moeten omdat ik zelf een ander plan had voorgesteld, maar de poortwachter van het UWV (ja ongelofelijk hoeveel mensen een idee hebben wat goed voor je is terwijl ze je niet eens kennen) vond werken aan herstel niet voldoende en naast 4 uur in de week coaching te krijgen voor een periode van 3 maanden moest er dus ook weer gewerkt worden. Iets waar ik zelf niet zozeer op tegen ben, maar niet nu. Ik wilde dat even uitstellen totdat ik lichamelijk wat stabieler zou zijn.
Terwijl ik ziek zijn op zich al een fulltime baan vind moet er dus ook gewerkt worden. En als je ga werken dan gaat er dus een hoop energie naar werk en hou ik vrijwel geen energie over voor ontspanning en leuke dingen. Gaat er energie naar werk, dan zal ik keuzes moeten gaan maken. En dat is nou net hetgeen waar ik mij zo ongelofelijk boos om kan maken. Even een klein voorbeeldje om te laten zien dat een chronisch zieke veel na moet denken over dingen die voor anderen weer vanzelfsprekend zijn:
"Een gezond iemand kan zichzelf helemaal leeg sporten, na een uurtje rust zou die zonder problemen een plafon kunnen witten, een hobby kunnen doen of naar vrienden kunnen gaan. En na een paar uurtjes slapen weer fit en klaar om een dag te gaan werken."
Door mijn energie beperking heb ik daar nu al geen energie voor, ik kan geen plafon witten, mijn meeste hobby's heb ik op moeten zeggen, en mijn vrienden zie ik vaak alleen in het weekend, en dat moet wel een weekend zijn dat ik mij goed voel. Daarnaast moet ik van zulke kleine activiteiten veel langer bijkomen, ik slaap zo'n 10 uur op een nacht, en dan nog is mijn lichaam niet hersteld. Dat herstel kan soms dagen of weken duren. Ik voel mij het beste als ik uit kan slapen, dan word ik wakker wanneer mijn energie voorraad weer aangevuld is en lichamelijk weer wat aangesterkt ben.
Nu moet ik in mijn al zo kleine wereldje keuzes gaan maken en dingen opofferen. Zodra er meer energie naar werk gaat moet ik ook meer gaan rusten. Dus de uren dat ik in theorie wat leuks zou kunnen doen besteed ik dan aan rusten. Mijn werk week word een week van 5 dagen van 2 uur. En het zwaarste word nog wel het vroege opstaan, opstaan terwijl mijn lichaam nog herstellende is. Een gezond mens zou denken, "mens waar heb je het over, 2 uur per dag, daar teken ik ook voor!" Maar voor mij is het als het klimmen van The Mount Everest, en dat terwijl mijn lichaam in rust al een marathon loopt. Nou dat moet je eens gaan proberen, een marathon lopen op The Mount Everest!
Maar wat moet dat moet, en de werkzaamheden lijken mij op zich erg leuk. En ik ga het ook zeker proberen, maar 1 ding heb ik mezelf wel beloofd, ik ga niet tot het gaatje. Ik ga niet tot het uiterste, want een lichamelijke terugval, die prijs wil ik er niet voor betalen.
En mijn goede voornemens voor 2012 zijn, mezelf blijven en goed naar mijn lichaam luisteren en daarna handelen! Ik heb mij doen laten geloven dat 2012 mijn jaar word, en dat klinkt mij als muziek in de oren!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten