Zonnestraaltje

Wat hebben wij toch een geluk dat het voorjaar extra vroeg aanklopte, met het erg mooie en lekkere weer. Ergens voel ik mij hierdoor extra verwend, wanneer de zonnestralen mijn huid raken kan ik alleen maar genieten en lachen van geluk. Mooi weer is een privilege dat niet te winnen of te kopen is. Puur geluk, en je moet er wel van genieten, voor zolang het duurt. Ergens maakt mij dat hebberig, en hunker ik naar meer. Simpelweg omdat ik mij bij lente weer lichamelijk zoveel beter voel. Ik krijg er energie van, slaap beter en ik bloei helemaal op. 

Ergens maakt het mij daarom ook angstig, en is het vooral genieten van dit cadeautje zolang het duurt. Gevoelig voor een verslaving ben ik niet, maar deze hunkering komt toch gevaarlijk in de buurt. Ik vind de winter mooi, laten wij dat even voorop stellen, maar de donkere, koude en vooral natte dagen zijn de dagen waarop ik qua energie behoorlijk gekort word. Ik moet mij dus letterlijk overgeven aan het weer. Ik zal stralen op de mooie dagen en in mijn schelpje kruipen op de mindere. 

En vandaag vind ik dat heel even heel erg oneerlijk. Ergens maakt het mij ook bang, angstig omdat mijn lichamelijk welbevinden afhankelijk is van zoveel factoren die buiten mij om gaan. Factoren die niet om te kopen zijn en niet luisteren naar het 'do not disturb sign' op de deur. Teleurgesteld omdat ik mijn positieve energie flow van de afgelopen tijd weer in moet leveren, en moet toegeven aan wat mij word aangereikt.

Ik weet niet of het ooit zal wennen, toegeven aan de factoren om mij heen. Het kan alleen door mij erbij neer te leggen, dat is iets wat ik geleerd heb door de jaren heen. Maar wanneer je lichaam, hoofd en agenda niet op één lijn liggen blijft mijn vat met zuur goed gevuld. En ik hoop niet dat het mij veeleisend maakt, maar voor nu blijft het wachten op de dagen waarin ik weer met zonnestralen word omringd. 

Een othopedisch traagschuim kussen, slaapt dat lekker?

Goed slapen, een goede nachtrust is voor mij eerder een goede uitdaging dan iets wat vanzelfsprekend is. Het komt mede door M.E., soms door Fibro-pijntjes en vaak door het slaapsyndroom wat ik heb. Afgewisseld met een volle maan, stress, een hyperactief lichaam, een ander bed, het snurken van mijn lief of een verkeerd kussen. En laat ik nou net over het laatste wat willen vertellen!

Ik ben door MediActive gevraagd of ik een orthopedisch NASA traagschuim kussen wil proberen. Ik ben zo'n beetje vergroeid met mijn oude kussen (ik vertel hier uitgebreid over in het filmpje) en een nieuw kussen uitproberen, daar was ik een beetje huiverig voor. Mede omdat mijn oude kussen écht aan vervangen toe is besloot ik de stap te nemen met mijn oude kussen binnen handbereik.

Benieuwd of een traagschuim kussen wel lekker slaapt? Ik wel en besloot het uitgebreid te testen en mijn bevindingen in een video te gooien. Kijk je mee?

Klik hier als je de video niet kunt bekijken.

Hier vind je meer informatie over het kussen. 

Zorgverzekering, een privilege dat je moet verdienen?

Wanneer er over verzekeren gesproken word krijgen wij als Nederlanders te horen dat wij veelal oververzekerd zijn. Een gewoonte die wij bij meerdere verzekeringen terug zien komen. Want stel je voor dar je ooit ziek wordt of er ooit ingebroken word in je huis. Dan kan je maar beter alvast goed verzekerd zijn, toch? 

Wij Nederlanders worden vaak als nuchter bestempeld. Zouden goed over hun zaken nadenken en sinds wij bij de costa's bekendstaan als zuinig 'kijken, kijken, niet kopen', zou je denken dat wij ons geld beter kunnen besteden dan aan veel te dure verzekeringen. Maar waarom willen wij allemaal die zekerheid voor een onzekere toekomst? 

Zelf ben ik altijd vrij nuchter geweest als het om zorgverzekeringen gaat. Ik nam het pakket wat naar mijn idee het beste bij mij paste, aangezien de gezondheid weleens te wensen overliet koos ik, in vergelijking tot andere gezonden, automatisch al voor een iets uitgebreider pakket. Met het idee dat wanneer je meer zorg nodig hebt, en je onkosten groeien, mijn pakket met mij mee zou groeien. 

How little did I know. Als begin twintiger had ik duidelijk al een nog uitgebreider pakket moeten nemen, om de zorg te dekken die ik misschien ooit nodig ga krijgen. Nu, op mijn 25e blijkt dat zorgverzekeraars pakket wijzigingen mogen weigeren. Dit omdat ze liever mensen toegang tot deze zorg verschaffen die het misschien wel nooit nodig gaan krijgen. In tegenstelling tot een chronisch zieke die op voorhand al teveel medische kosten maakt. Als chronisch zieke mag je duidelijk je eigen boontjes blijven doppen. Betaald van een uitkering die je niet volledig ga krijgen omdat Nederland niet gelooft dat ME een serieuze ziekte is. Zo kom ik verstrikt in een net waarvan ik wilde dat ik de uitgang wist. 

Moraal van het verhaal is niet alleen dat je in een land als Nederland niet chronisch ziek moet worden, maar je van te voren ook flink moet oververzekeren. Want wanneer je de zorg écht nodig zal hebben, worden deze privileges niet meer aan een zieke verschaft. 

Tv item | Hoe is het om te leven met chronische vermoeidheid?

Vandaag was het dan eindelijk zover, mijn bijdrage in de uitzending van Altijd Jong is op tv uitgezonden! Voor wie benieuwd is naar de uitzending, wie graag meer hoort over wat vrijwilligerswerk voor jou als persoon aan toegevoegde waarde heeft. Én voor wie het graag wilt delen.. Lees dan verder!

Jeetje wat is het raar om jezelf terug te zien op tv, bewegend en vooral je stem haha! Het is allemaal voor een goed doel en daarom deel ik ook graag de uitzending met jullie. Voor wie het gemist heeft of het gewoon nog even terug wilt kijken. Het is een geknipte versie, wat inhoud dat het alleen over chronische vermoeidheid zal gaan en dus zonder de andere items is! Wel zo makkelijk ;-)

Hiernaast vertel ik in het extra item, wat hierboven staat en ook (in betere kwaliteit) via deze link te bekijken is en dus is meegenomen tussen de tv items, over vrijwilligerswerk. Ik ben nu al een poosje vrijwilliger bij de ME/CVS stichting Nederland en hier werk ik met veel plezier. Waarom vrijwilligerswerk goed voor je is als je afgekeurd bent of net als ik afgekeurd bent én nog in beroep ben tegen de hoogte van je afkeuringspercentage, dat vertel ik in het extra item!

Doe jij vrijwilligerswerk?

Liefs, 

Linda

Tips voor droge en vermoeide benen

Het is er de tijd van het jaar voor, koud weer, gure wind en dat betekend bij mij automatisch dat ik hele droge benen krijg. Ook maak ik gebruik van compressie sokken en deze drogen mijn huid ook flink uit. Een goede verzorging is dan een must! Vandaag deel ik mijn favoriete huid verzorgingsproducten voor mijn benen. 

♡ Garnier Bodyrepair: Dit is voor mij een hele prima bodymilk. Ik ben er ten eerste niet allergisch voor (mijn keuze uit producten is daardoor vrij beperkt) en ten tweede doet deze milk prima zijn werk op de gewone dagen. De geur is ook fijn en licht, maar niet bijzonder. Met extreme kou moet ik hem al snel twee maal daags smeren, maar zelf wissel ik dan liever af met een Body Butter. Het voordeel is dat deze ook vrijwel in alle drogisterijen te koop is, en zelf sla ik graag groot in bij de Makro. Hamsteren! 

♡ The Body Shop Body Butters: Hier ben en blijf ik enthousiast over en heb inmiddels al verschillende butters in mijn verzameling. Mijn extreem droge huid voeden ze super goed, ze ruiken lekker en de vochtbalans in mijn huid blijft aardig op peil wanneer ik ze regelmatig (iedere dag één keer per dag) aanbreng. Dit maakt dat deze butters in mijn top 3 staan en ik verwacht niet dat daar snel verandering in komt ;-) 

♡ Allgäuer Bein Lotion: Deze been lotion kocht ik bij de apotheek. Ik ben dol op producten die op natuurlijke basis gemaakt zijn. De geur is middelmatig zwaar en vooral kruidig. Daar zal je in het begin misschien wel aan moeten wennen. Wanneer ik vermoeide en zware benen heb gebruik ik dit product graag. De kruiden stimuleren namelijk de doorbloeding in je boven en onderbenen en de lition is makkelijk aan te brengen en je kan hem goed uitsmeren. Ook voedt hij je huid goed. Na aanbrengen voel je een verkoelende werking en al snel voelen je benen iets fitter/ minder vermoeid. Helemaal herboren, zoals het product belooft, ben ik niet. Maar het product zal ik zeker opnieuw aanschaffen! 

Wat kan je nog meer doen?

Naast deze fijne producten kan een scrubbeurt ook heel fijn zijn. Drink voldoende water, en een douche of bad kan ook de doorstroming beïnvloeden. Een goede nachtrust is een must voor vermoeide benen maar in mijn geval is dat niet zo vanzelfsprekend. Met de benen omhoog zitten verlicht de pijn en helpt bij de doorstroming, maar is ook niet altijd praktisch en haalbaar. Om de circulatie te optimaliseren, voor zover dat kan, draag ik, zoals ik al eerder zei, ook compressie sokken. Een fijne manier om dit te ondersteunen. Zowel bij zitten, liggen, staan en lopen. 

Wat zijn jou tips om droge en vermoeide benen te verlichten? 

Liefs, 

Linda 

Birthday Give Away

Lieve volgers, aangezien ik sinds gisteren (28 jan.) alweer 25 jaar op deze aarde rond huppel en ik heel erg blij ben met mijn volgers, heb ik een win actie voor jullie!

Win actie
Vandaag maken jullie kans op een door mijzelf samengesteld pakket van The Body Shop. Een fijne, groene winkel met dierproefvrije producten, een winkel naar mijn hart met hele fijne producten.

Een cadeau van mij aan mijn volgers!

Om naar de win actie te gaan verzoek ik je wel om even een bezoekje te brengen aan Linda's Lifestyle, hier kan je jezelf aanmelden om kans te maken op één mooi pakket van The Body Shop!

Opgeven kan tot en met 9 februari. De winnaar krijgt 10 februari persoonlijk bericht van mij!

Liefs,
Linda

Een valse start

Ik herinner mij de champagne glazen en het poppen van de kurk nog goed om 00.00. Al toastend gingen wij het nieuwe jaar in. 2014 zou een jaar worden waarin ik de fijne lichtpunten en de flow van 2013 door zou laten lopen. Ik had niet veel wensen, alleen een stabiele gezondheid en gelukkig zijn. Het is inmiddels de 4e week van mijn verjaardagsmaand en van alle goede voornemens is eigenlijk nog weinig terecht gekomen. Mijn geduld en uithoudingsvermogen worden getest. En op de een of andere manier is dat oké, omdat het geen keuze is en uitrusten de enige goede optie is.

Via de rechter strijd ik al een hele poos om mijn aantal uren dat ik volgend het UW..V kan werken omlaag te krijgen. Hun visie op mijn leven deel ik helaas niet met ze. Werken wil ik dolgraag, binnen mijn grenzen. Maar op dagen en weken als deze ben ik heel erg blij dat ik niet mijn baas hoef te bellen, dat ik niet in staat ben om te komen. Het gaat vanaf het begin van dit jaar eigenlijk niet zo lekker met mij. Dit brengt mij in gedachten een paar jaar terug waarin ik veel afwezig was op het werk en ik het record aan verzuimuren van het team op mijn naam had staan. En het akelige schuldgevoel wat dit met zich meebracht.

Het jaar luidde ik in met een voedselvergiftiging, een buikvirus, vele dagen met migraine, een virus en vele dagen gevuld met PEM (de gevolgen van de inspanningsintolerantie). Ik ben namelijk de eerste week van januari gestopt met het nemen van Nervensaft, mijn 3e medicijn voor de slaap. Één nacht was ik het goedje vergeten en ik sliep alsnog vrij goed die nacht. 3 verschillende soorten slaap medicatie vind ik erg veel en deze sap was ook de minst 'gezonde' versie. Hiermee stoppen zal mijn lichaam en geest hopelijk goed doen. En aangezien ik die ene nacht ook had geslapen besloot ik dit door te zetten.
Als bijwerking (las ik deze week op internet) heeft het goedje ook dat er urine in de blaas achterblijft en dit verklaart hopelijk mijn maandelijkse blaasontstekingen. Hiernaast heeft mijn behandelaar mij iets hoger behandeld (ONST) en dit viel niet zo lekker. Mijn lichaam is duidelijk aan het afkicken en opruimen, en zoals alles bij ME tijd kost moet ik deze rit ook rustig uitzitten. 

While in bed of op de bank probeer ik het zo gezellig mogelijk te maken in mijn appartementje.
En deze Riverdale Mailbox die ik met de kerst kreeg is ook mooi opgehangen door vriend lief.

Wel moest ik vandaag een vergadering van mijn vrijwilligerswerk bij de ME/CVS stichting afzeggen. Mijn link naar het gevoel even een normaal bestaan te hebben. Ik weet maar al te goed dat vrijwilligerswerk alles behalve vrijblijvend is en ook dit afzeggen knaagt enorm aan mij. Dagen als vandaag zal ik heel graag een verborgen camera in huis hebben zodat ik kan laten zien dat ik niet acteer en in bed vertoeven, zodat ik niet met mijn benen naar beneden hoef te zitten, en rusten echt het beste is. En dat voor de mensen die er zo stellig van overtuigd zijn dat ik makkelijk 8 uur per dag zittend werk kan doen. 

Helaas is dit geen optie en zal ik mijn standpunt moeten blijven verdedigen in de rechtszaal. Tot er een uitspraak komt die in mijn voordeel is. Tot die tijd werk ik met onwijs veel plezier voor de stichting en aan mijn blog. Dit is echt mijn lust en mijn leven geworden en mijn persoonlijke reïntegratie trajectje! 

Bink onze huis tijger. Gezond ontbijtje. Even gourmetten omdat het kan!
En mooie bloemen van schoonmams, geven mij al fijn wat lentekriebels.

Als het even gaat probeer ik blogjes te maken en blogs te lezen, ik ben erg blij dat ik in een goede tijd een aantal concepten al klaar had staan. Een mooie blauwe lucht, paarden genieten er ook van. En Cupcakes, zijn altijd een goed idee.

Ik ga deze rit dus nog even rustig uitzitten en hopen dat ik snel weer wat leuks kan doen met mijn lief. Want van de vele beperkingen die een mindere periode met zich meebrengt mis ik dit toch wel het meeste. Even de auto pakken en ons vermaken op een andere plek.

Tot snel!

Liefs, 

Linda

Mijn 2013 in een notendop

Het jaar 2013, het jaar wat wel een ongeluksjaar moest worden (let op de 13 in het jaartal) loopt op zijn einde. En eigenlijk kan ik maar tot een conclusie komen. En dat is dat tweeduizendéndertien geen verkeerd jaar is geweest. In tegendeel! Het was het jaar van de veranderingen. Sommige fijn, anderen wat minder. Maar allemaal voor een groter en beter doel. Namelijk geluk en liefde. En laat dat nou net het warme bad vormen wat 2013 mij heeft gebracht. 

Tijd voor een overzichtje in vogelvlucht, lees en kijk je mee?

Waar 2012 vooral lichamelijk nog wat schokkende dingen teweeg bracht werd het dit jaar gelukkig iets rustiger. En kwam in een warm bad bij mijn nieuwe huisarts en eindelijk had ik recht op een griepprik. Een voorrecht voor een ME patiënt aangezien vele nog steeds van mening zijn dat ME een groot verzinsel is om aandacht te trekken (héé, vandaar mijn blog!).

Lichamelijk kabbel ik wat rond met dit jaar betere momenten dan in het voorgaande jaar. Waar ik hiervoor nog enorme pieken en dalen bewandelde deed ik het dit jaar wat rustiger aan. Misschien komt het omdat ik mijn wilde haren kwijt ben geraakt en niet meer overal perse bij wil zijn (natuurlijk wil ik veel dingen doen, maar de dipjes van iets missen zijn wat milder geworden). En dat geeft rust. Mijn motto van 2013 was dan ook, niets moet en alles mag. Dat heeft mij mooie momenten gebracht.

Ik moest niet van mijzelf met mijn paard naar de keuring, iets wat een complete aanslag was geweest op de energie van ons beiden (aangezien mevrouw nogal graag een feestje bouwt in de trailer). Rust. Voor mij rust en voor mijn paardjes betekent het dat ik opzoek moet gaan naar iemand die deze lieverds wel een energiek bestaan kan geven. Bij mij mochten ze opgroeien, nu wordt het tijd voor een volgend tijdperk en dit was dan ook wel het moeilijkste en pijnlijkste moment van het afgelopen jaar.

Ook mocht ik dit jaar wat meer snuffelen aan het leven van een werkend leeftijdsgenoot. Nu ik meer golfjes maar in plaats van de pieken en de dalen, merk ik dat ik iedere dag wat helderder ben. Hallo vrijwilligers werk en blogjes maken! Heerlijk in de pyjama achter de laptop en je een deel voelen van de samenleving. Wat een openbaring, en hier ben ik ONWIJS dankbaar voor.

En ik realiseerde een mini-maxi woondroom die uit kwam. Ik wilde meer ruimte voor mijzelf -en mijn spullen, ahum-. We braken een muur door, sloopte wat kasten en viola, een mini appartementje in de boerderij van liefdevolle paps en mams was geboren. Duizend maal dank lieve mensen, jullie hebben mij zo gelukkig gemaakt! Tv kijken kan ik nu op een bank in plaats van vanuit bed (hulde! ik voel mij steeds meer mens) en ik heb een heus eigen bureautje en een koffiezet apparaat, je begrijpt dat mijn dag al niet meer stuk kan, laat staan mijn jaar.

In de afgelopen jaren heb ik nog weleens lelijke blikken gekregen van mensen die vinden dat ik de zon iets te vaak opzoek. 'Ik moet verdomme werken voor mijn geld en ik zou ook wel op vakantie willen', was een opmerking die niet echt meer bij de uitzonderingen behoorde. 'En ik ben heus niet de enige hoor', kwam daar vrolijk achteraan. 2013 was het jaar dat ik deze mensen het liefst naar de eeuwige jachtvelden bonjourden, maar in klein contrast tot die actie heb ik ze slechts verwijderd uit mijn leven. Wat een rust! En nu kan ik tenminste weer genieten van een tripje naar de zon zonder mij schuldig te voelen. Dit zijn namelijk reizen waar ook ik hard voor spaar (serieus, chronisch ziek zijn is geen vetpot) en een periode met minder pijn is zo nu en dan echt wel even nodig.

2013 was ook het jaar waarin ik vaker in de rechtbank te vinden was dan leeftijdgenootjes in de schoolbanken. Oké, dit is wel een beetje overdreven, maar ik stond wel een aantal keer lijnrecht tegenover (spreekwoordelijk dan, in praktijk zit je echter naast elkaar) het UW..V stond. Ik hoop dat het recht mag zegevieren en onpartijdig is. Toch heb ik een knagend gevoel dat het UW..V aan het langste strootje hangt dat getrokken gaat worden, zo'n machtige organisatie maakt natuurlijk geen fouten. En ik ben en blijf het meisje wat zich zieker voordoet en zich nooit maximaal heeft ingespannen. Aldus het UW..V. Ik ben blij dat ieder verhaal een eigen waarheid heeft, nu nog de juiste vinden die door deze organisatie heen prikt.

Ook was dit het jaar van de blaasontstekingen en heeft de jaren waarin het hebben van griep op #1 stond echt van de troon verstoten. Zo'n 13 stuks in totaal. Iets wat ik volgend jaar niet hoop te herhalen. Een zo'n jaar is wel mooi geweest.

Het jaar waarin mijn broertje voor bijna 8 maanden naar het buitenland vertrok (iets met heimwee en vele skype sessies), mijn lief zijn eigen bedrijf startte en een nieuwe opleiding begon. Het jaar was al met al enerverend, diepgaand en hartverwarmend was.

Het jaar waarin mijn liefde voor mijn vriend lief groeide en bloeide. Dankbaar ben ik voor alle minuten met hem, hij is zo'n verrijking van mijn leven. Vele gouden randjes heb ik erbij gekregen en hangen te pronken in mijn museum van herinneringen. Memory making, big time! 

Verder goot ik mijn goede voornemens in een blogje, at ik vele lekkere dingen, miste ik de langverwachte eindeloze zomer (ik vond hem wel heel erg kort) en maak ik mij klaar om sneeuwpoppen te gaan maken en rondjes te gaan schaatsen. 

En nu wil ik vooral jullie, de lezers bedanken voor jullie tijd en mooie en vele hartverwarmende reacties die ik heb mogen ontvangen! Inmiddels tikte de teller de 45.000e bezoeker aan, OVERWELDIGEND!
Ik blijf het heel erg bijzonder vinden en deze is dan ook voor jullie.

En tot volgend jaar!

❅ It's The most wonderful time of the year! ❅

The most wonderful time of the year has arrived! Vanavond is het kerst avond en dat betekend dat voor mij het feest al gaat beginnen. YES! Wat heb ik lang uitgekeken naar deze dagen, ik begon begin november al met het kopen van de eerste cadeautjes en mijn kerstboom stond al voordat Sinterklaas het land uit was. Kerstmis, een van de leukste feestdagen van het jaar, juist omdat je ze met familie doorbreng. 

Vanavond is het zo ver, kerstavond staat dan op de stoep en ik heb er zin in! Mijn kerstoutfits zijn geshopt en uitgekozen, de cadeautjes liggen onder de boom en de boodschappen zijn in huis gehaald. Tijd om te ontspannen en te genieten. Persoonlijk vind ik kerst erg speciaal, ik kom uit een hardwerkend gezin en voor mijn gevoel halen wij wat 'quality time' in met de familie. Ouderwets Monopoly spelen, gourmetten, hapjes eten en.. de cadeautjes uitpakken! Wat kerst verder voor mij betekent kan je in The Christmas Tag terug lezen.

Ik wens iedereen onvergetelijke, fijne, liefdevolle kerstdagen toe.

De beste wensen voor het nieuwe jaar, een jaar met vele nieuwe mooie glimmende lepels en mooie lichtpuntjes!

Liefs, Linda

Zelfportret | The Mask

Leven met ME is als leven met een onzichtbaar masker op je gezicht. Na een activiteit tekent vermoeidheid mijn gezicht, word mijn huid rood en onzuiver, worden mijn ogen dik (door de koffie is het helaas voor het maken van de foto al verdwenen) en verschijnen er cirkels onder mijn ogen.

Wanneer ik naar buiten ga geef ik mijn masker graag wat meer kleur. Zo kan ik mijn ME masker thuis laten en verschijn ik redelijk normaal op straat. Zo voel ik mij veiliger en zo word ik minder geconfronteerd met starende gezichten.

In de zomer voel ik mij veiliger zonder mijn make-up masker, mijn zon gebruinde huid laat dan al minder tekeningen zien. Zomer is dan ook niet voor niets mijn favoriete seizoen!

Het ME masker is een masker wat weinig mensen te zien krijgen, dit omdat ik op deze dagen ook minder mobiel ben. Maar het is er zeker. Om het verschil tussen de twee maskers duidelijk te maken heb ik een kant van mijn gezicht opgemaakt en de andere kant is zoals ik vanmorgen wakker werd. Ik wil hiermee laten zien dat een onzichtbare ziekte niet altijd onzichtbaar is en wat je met wat foundation, mascara, oogschaduw, een blush en wenkbrauwpoeder een hoop kan verbloemen.

Zelfportret 
This is what my PEM-days look like.
-Post Exertional Malaise-

Welk masker is nu eigenlijk het echte masker?